Flopke goes all inclusive

En dus gingen we all inclusive.
We kregen een blauw polsbandje om, zodat het hotel-en barpersoneel wist dat we betaald hadden en dat ze ons alles gratis moesten serveren.
Buiten kon ook iedereen het zien.
Nu had ik al niet de illusie dat ik in de locale bevolking kon opgaan. Ik ben niet zwart en had geen gitaar bij me. Maar toch, als ik over straat liep, verstopte ik mijn arm soms onder mijn sjaal.
Het bandje was broeierig en scherp. Je moest ermee slapen, het kon niet af, ook niet voor even.
De reisgenoten die niet all inclusive gingen kregen een wit bandje ten teken dat ze gratis mochten ontbijten. Dat bandje was even scherp en onaangenaam, dus ik had geen spijt.
We gingen op zoek naar de barretjes en plekken waar we gratis konden eten en drinken. Dat was nog niet zo gemakkelijk, maar de aanhouder wint.
Aan het strand bestelden we onze eerste gratis cocktail. De cocktail was teruggebracht tot goedkope rum met spuitwater in een plastic bekertje, maar was dat erg?
Veel drinken is sowieso niet verstandig.
Ik ben er werkelijk wel eens slechter aan toe geweest dan daar aan dat strand.