In alle dorpen waar we worden afgezet, hoe afgelegen ze ook liggen, heb je opeens veel bekenden, want je reisgenoten lopen er ook rond. Die groet je, je drinkt er iets mee, of ze vertellen je een verhaaltje, zoals reisgenoot L. (Dit is L. Hij is hier All Inclusive, dat zie je aan zijn blauwe bandje. Maar dat vertel ik nog wel.)Maar L. deed meer. Hij zag het ook als ik ergens mee zat. En dan had hij altijd een oplossing.
Zoals die keer dat we de bus uitstapten. Er kwam een leger vrouwen op ons af, die zoveel kettingen in de aanbieding hadden, dat ik onmiddellijk begreep dat we er nog geen fractie van konden kopen, zelfs al deed iedereen zijn best. Ook liepen er mensen rond zonder kettingen, die alleen geld wilden.
L. zag mijn radeloze blik en ging naast me staan.
'We kunnen toch niet al die kettingen kopen, L,' riep ik. 'Ik wil helemaal geen ketting, ik vind ze verschrikkelijk! En we kunnen toch ook niet steeds onze hele portemonnees leegkieperen?'
'Je moet geen geld geven,' zei L. opgewekt. 'Dat is niet goed. Maar je kunt gerust een ketting kopen.'
Daarop legde hij uit wat hij altijd deed. Bij de één kocht hij een ketting. Die gaf hij later aan een ander weer weg. 'Dan heeft de eerste zaken gedaan en de tweede heeft koopwaar en kan nu voor zichzelf beginnen. Zo geef ik voor één peso een slinger aan de economie.
Van één peso maak ik er twee.'
Enthousiast kocht in een ketting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten