En hier nog een uiteengevallen kist. Wederom met dank aan Sytske. (Op de achtergrond reisgenoot S. die ik maar wat onherkenbaar heb gemaakt. Zo ben ik.)
We hadden genoeg gezien, maar op de terugweg, toen er even geen controleurs in de buurt waren, duikt er vanachter een grafzerk een mannetje op. Houden wij van de Buena Vista Social Club? Hij gebaart dat we hem moeten volgen en hij brengt ons naar het graf van Ibrahim Ferrer. Vooraf wist ik niet veel van Cuba, maar de cd van de Buena Vista Social Club en van Ferrer draai ik al jarenlang grijs.
Alweer maak ik geen foto. Niet van het graf, niet van de gids. Die wenkt ons inmiddels verder. We willen vast het monument wel zien van een soldaat die in de vrijheidsstrijd gestorven is. Trots wijst hij naar een protserig beeld en vertelt een lang verhaal.En dan moeten we echt meekomen. Hij heeft het al een paar keer aangekondigd, maar nu gaan we het dan zien. Hij loodst ons mee naar een graf van een baby die bij een auto-ongeluk is omgekomen.
Hier is hij zelf duidelijk het meest van onder de indruk. Hij blijft maar praten, terwijl hij op een veel te groot graf wijst met de foto van een baby erop.
En dat vind ik altijd het allermooiste van een gids, als hij zich laat leiden door zijn eigen fascinaties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten