Mooi aan de straten van Cuba is dat je nergens reclame ziet. Alsof je een paar decennia in de tijd bent teruggestapt. Een verademing.
Hier en daar zie je wel propaganda. Grote borden met wijze teksten van Fidel, Che en José Martí, schrijver/intellectueel en brein achter de revolutie. En je ziet veel afbeeldingen van Che natuurlijk.
Die uitspraken, nou goed, natuurlijk word je daardoor beïnvloed. Maar dat worden wij ook, alleen met minder hoogdravende teksten als: biertje? Of: voel je fit met ons fruitdrankje of koop onze dagcrème en je wordt weer serieus genomen.
En die beelden van Che, dat is geen straf. Bij ons zie je Jezus overal hangen. En ook de koningin. Is dat zo'n groot verschil?
Als dat alles is, denk je in het begin. En: als ik moest kiezen, dat wist ik het nog niet zo net.
2 opmerkingen:
Ik voel een maar aankomen, in een van de volgende afleveringen. Ben benieuwd! Wat fijn trouwens dat mensen in vervormde-letters-herkennen, de nieuwe drempel die je moet nemen om te reageren, kennelijk nog steeds beter zijn dan computers. Maar waarom eigenlijk? Dat snap ik dan weer niet.
Dat heb je goed gezien, van die maar. En die letters, dat is een kwestie, daar zou je proefschriften over kunnen volschrijven. Wat zeg ik, volgens mij is dat al lang gebeurd.
Een reactie posten