Ik pas me erg aan mijn omgeving aan. Daar ben ik een groot deel van de dag mee bezig en op Cuba was dat niet anders. Toch lukte het niet altijd, ik geef het eerlijk toe. Al reizend per bus, stopten we af en toe om een foto te kunnen maken of om een of ander museum te bezoeken.
Ook bij dit tabaksveld maakten we een fotostop. De meeste mensen protesteerden niet, maar gingen naar buiten en maakten een foto.
Ik niet. Ik sloeg mijn armen over elkaar en mompelde: geen dénken aan! Ik hóéf geen foto van een tabaksveld. En als ik daar wel een foto van zou willen, dan ga ik zelf wel naar een tabaksveld.
Deze foto heb ik niet gemaakt, deze is van Krekel, die er niet zo'n halszaak van maakte.
En terwijl ik daar met mijn armen over elkaar in de bus bleef zitten of naar buiten ging om even de benen te strekken, zonder het tabaksveld een blik waardig te keuren, dacht ik ook wel eens even: maar wat maakt het uit? Als je overweegt een foto van een tabaksveld te maken, is dit misschien wel de gelegenheid bij uitstek. Waarom is dat zo erg?
Toch heb ik het niet gedaan.Geen dénken aan.
Ik ben dan ook erg blij dat ik deze foto niet heb gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten